Αλεξάντερπλατς (2013)
alt

αλεξάντερπλατς


από το Θίασο Κανιγκούντα




Το 1929 ο Άλφρεντ Ντέμπλιν δημοσιεύει το μυθιστόρημα “Βερολίνο Αλεξάντερπλατς”, ένα έργο γι'αυτούς “που αναζητούν απ'τη ζωή κάτι περισσότερο από ένα κομμάτι ψωμί”.Ο ήρωας του έργου Φραντς Μπίμπερκοπφ αποφυλακίζεται και ορκίζεται να μείνει τίμιος στο Βερολίνο της εποχής του. Δεν τα καταφέρνει.

Το 1933 το “Βερολίνο Αλεξάντερπλατς” είναι ανάμεσα στα βιβλία που παραδίδονται στις φλόγες στην Πλατεία Όπερας, από τους ναζί.

Το 1939 ο Μαξ Χορκχάιμερ γράφει: «Όποιος δεν θέλει να μιλήσει για τον καπιταλισμό θα πρέπει να σωπαίνει και για τον φασισμό».



Το 1980 ο Ράινερ- Βέρνερ Φασμπίντερ διασκευάζει για τη Γερμανική τηλεόραση το μυθιστόρημα, δημιουργώντας μια αριστουργηματική ταινία περίπου 15 ωρών “μια διαδοχή ακόλαστων μικροϊστοριών”.



Ο Θίασος Κανιγκούντα δημιουργήθηκε το 2005, μετά τους επιτυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, στην ακμή της Ενωμένης Ευρώπης, σ'εκείνο το κλίμα της κατασκευασμένης εθνικής ανάτασης και της επίσης κατασκευασμένης, όπως αποδείχτηκε, ευρωπαϊκής σύμπνοιας.

Σήμερα, σε μια τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα, καθώς πολλοί συμπολίτες μας εξωθούνται στον αφανισμό ή στην ελεημοσύνη, αισθανόμαστε την ανάγκη μέσα από το θέατρο να διερευνήσουμε το νόημα εννοιών που επαναπροσδιορίζονται ή και καταλύονται: ανθρώπινη αξιοπρέπεια, δημοκρατία, εργασία, ελευθερία.

   Επιλέξαμε να διασκευάσουμε ένα μυθιστόρημα που έχει χαρακτηριστεί ως “καταρράκτης ομιλούμενης γλώσσας”. Το “Βερολίνο Αλεξάντερπλατς”. Για όποιον αναρωτηθεί το γιατί, αξίζει ν'αναφέρουμε πως την περίοδο που αυτό γραφόνταν, μία λέξη κυριαρχούσε στο δημόσιο λόγο της Γερμανίας, η ίδια που κυριαρχεί και σήμερα: η λέξη “κρίση” (μόνο το '32 κυκλοφόρησαν 80 μονογραφίες που αφορούσαν την κρίση).

Το Βερολίνο της εποχής του, ήταν για τον Ντέμπλιν σαν τα Σόδομα πριν την καταστροφή. Βία, ανεργία, εξαθλίωση, κρίση του καπιταλισμού, άνοδος του φασισμού. Η διάσημη πλατεία του, η Αλεξάντερπλατς είναι το “θέατρο” στο οποίο εκτυλίσσονται οι πιο βίαιες αλλαγές. Μήπως η Αλεξάντερπλατς βρίσκεται και αλλού;



Και αν ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος είναι ένας άντρας που συνθλίβεται στα γρανάζια του συστήματος, στο φόντο της ιστορίας του γεννιούνται και πεθαίνουν ιστορίες γυναικών. Οι γυναίκες είναι πάντα τριγύρω από τον Φραντς Μπίμπερκοπφ. Γυναίκες που εκδίδονται, που δολοφονούνται, που είναι “αναλώσιμες”. Σε περιόδους κρίσης εξάλλου, αναλώσιμες είναι όλες οι κοινωνικές μειονότητες. Στη διασκευή μας επιχειρήσαμε μια αντιστροφή: θέσαμε ως υπόθεση εργασίας ότι πρωταγωνιστής στην παράσταση δεν θα είναι ο Φραντς Μπίμπερκοπφ αλλά αυτές οι γυναίκες. Κι έτσι τους δώσαμε το λόγο. Την ιστορία της ζωής του Μπίμπερκοπφ στο Βερολίνο θα την ακούσουμε και θα τη δούμε από τη δική τους πλευρά. Από τρεις γυναίκες ηθοποιούς..



Διασκευή- Σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη

Πρωτότυπη μουσική: Νίκος Ντούνας

Φωτισμοί: Μαρία Γοζαδίνου

Σκηνικά- Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα

Βοηθός Σκηνοθέτη: Βασιλική Σκευοφύλαξ

παίζουν:

Ανθή Ευστρατιάδου, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου, Μαρία Μαγκανάρη



Η παράσταση παρουσιάστηκε στις 13, 14 και 15 Δεκεμβρίου 2013 στο Γκαράζ του Ιδρύματος Κακογιάννη.







 
(πίσω)